W celu zapewnienia pracownikom przed emeryturą stabilizacji i trwania stosunku pracy ustawodawca określił precyzyjnie, w jakich okolicznościach dopuszczalne jest rozwiązanie z nimi stosunku pracy. Art. 39 Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Zakaz ten nie odnosi się jednak do wszystkich trybów rozwiązania umowy o pracę. Nie ma przeszkód, aby pracodawca rozwiązał umowę o pracę w drodze porozumienia stron.
Zgodnie z art. 53 Kodeksu pracy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia:
– jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:
– dłużej niż 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
– dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową;
– w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione wyżej, trwającej dłużej niż 1 miesiąc.
Umowa z pracownikiem znajdującym się w wieku przedemerytalnym może zostać rozwiązana również w szczególnych sytuacjach zawinionych przez samego pracownika:
– gdy dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych,
– gdy popełnił w czasie trwania umowy o pracę przestępstwo, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku,
– gdy utracił ze swojej winy uprawnienia, które są konieczne do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.